พวกเธอกล่าวว่า มันเป็นค่าใช้จ่ายเพียงเล็กน้อย ในการเร่งกระบวนการค้นหา ซึ่งตามปกติอาจใช้เวลานานหลายเดือน ในเมืองหลวงของสหราชอาณาจักร ที่ประสบปัญหาค่าเช่าสูง และมีตัวเลือกที่น้อยนิด

ผู้หญิงกลุ่มนี้ไม่รีรอที่จะถามตอบกันเองกับผู้ที่อาจเป็น “ว่าที่เพื่อนร่วมบ้าน” เกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น ย่านที่ต้องการ, อาชีพ, ภูมิหลัง และงานอดิเรก โดยพวกเธอพยายามพูดคุยกับคนอื่นให้ได้มากที่สุด ภายในเวลา 2 ชั่วโมง

แม้จะมีเวลาจำกัด แต่บรรยากาศกลับผ่อนคลายจากการพูดคุยเสียงดังและเสียงหัวเราะ ท่ามกลางเสียงเขย่าค็อกเทลจากบาร์เทนเดอร์ที่ทำงานอยู่หลังบาร์

ไรท์ วัย 25 ปี ระบุย่านที่เธอต้องการ 3 แห่ง ได้แก่ กรีนิช, วอลแธมสโตว์ และลูอิสแฮม ขณะที่ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ยืนอยู่ข้างป้ายที่เขียนไว้ว่า “ตะวันออก” สำหรับผู้ที่มองหาบ้านเช่าในลอนดอนฝั่งตะวันออก

อนึ่ง ทั้งสองคนสวมสายรัดข้อมือสีน้ำเงิน ซึ่งบ่งชี้ว่า พวกเธอกำลังมองหาเพื่อนร่วมบ้าน ก่อนหาที่อยู่อาศัย ส่วนบางคนที่สวมสายรัดข้อมือสีม่วง บ่งบอกถึงผู้ที่มีบ้านเช่าอยู่แล้ว และกำลังมองหาคนที่ต้องการย้ายเข้ามาอยู่ด้วย

“ฉันคิดว่า การที่คนในช่วงวัย 30 ปี และ 40 ปี อาศัยอยู่ในบ้านร่วมกัน ถือเป็นเรื่องที่แปลกมากในกรุงลอนดอน เพราะฉันไม่คิดว่า ผู้คนในช่วงอายุข้างต้นต้องการอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ แต่มันกลับเป็นสถานการณ์ที่ผู้คนถูกบังคับให้เผชิญ” นางเรเชล มัวร์ ผู้ร่วมก่อตั้ง “เกอร์ลีส์ ไกด์” (Girlies Guide) ซึ่งเป็นผู้จัดงานหาเพื่อนร่วมบ้าน กล่าว

ทั้งนี้ ผู้ร่วมงานหลายคนไม่สามารถจ่ายค่าเช่าที่พักในกรุงลอนดอนด้วยตัวเองได้ แม้พวกเขาจะมีงบสูงถึง 1,500 ปอนด์สเตอร์ลิงต่อเดือน (ราว 67,000 บาท) ก็ตาม

เนื่องจากค่าเช่าในกรุงลอนดอนพุ่งสูง คนทำงานรุ่นใหม่จำนวนมากจึงเลือกที่จะอยู่อาศัยร่วมกับคนอื่น ซึ่งพวกเขาสามารถหาที่พักในราคาต่ำกว่า 1,000 ปอนด์สเตอร์ลิง (ราว 45,000 บาท) ได้

นายอันโตนิโอ เมล รองศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์ จากวิทยาลัยเศรษฐศาสตร์และรัฐศาสตร์แห่งลอนดอน (แอลเอสอี) กล่าวว่า การหาเพื่อนร่วมบ้านถือเป็น “ปรากฏการณ์ใหม่” เนื่องจากอัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้น กดดันให้เจ้าของที่พักขึ้นค่าเช่าหรือขายบ้านของพวกเขา ส่งผลให้บ้านเช่ามีจำนวนน้อยลง

แม้รัฐบาลชุดใหม่ของสหราชอาณาจักร ให้คำมั่นว่าจะพยายามบรรเทาวิกฤติดังกล่าว โดยผ่อนปรนข้อจำกัดด้านการวางผังอาคาร เพื่อสร้างบ้านใหม่เพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม การขาดแคลนพื้นที่ที่เหมาะสม รวมถึงการคัดค้านแผนการพัฒนา อาจทำให้การบรรลุเป้าหมายนี้ ต้องใช้เวลานานหลายปี

เมลกล่าวว่า โดยเฉลี่ยแล้ว ผู้เช่าจะจ่ายค่าเช่าอยู่ที่ระหว่าง 35-40% ของรายได้ของพวกเขา ซึ่งเขาคาดว่าสัดส่วนนี้จะเพิ่มขึ้นในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ด้วยเหตุนี้ การช่วยกันจ่ายค่าเช่า จึงกลายเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับหลายคน แม้การหาเพื่อนร่วมบ้านที่ดี จะไม่ใช่เรื่องง่ายก็ตาม.

เลนซ์ซูม

เครดิตภาพ : AFP