ที่จริงแล้วความพ่ายแพ้ต่อลิเวอร์พูลอาจไม่ใช่เรื่องเหนือความคาดหมายของแฟน “ปืนใหญ่” หลายคน
ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เพราะแม้อาร์เซนอลกำลังห้าวชนะ 5 เกมติดต่อกัน แต่คุณก็ต้องยอมรับว่าคู่ต่อสู่เหล่านั้นมันไม่ใช่พวกเบอร์ใหญ่ ไม่ใช่ประเภทพลาดไม่ได้เลย พลาดปุ๊ปโดนทันที บางทีเราอาจพลาดได้ 1-2 ครั้งก็ยังไม่เสียประตู
แต่สำหรับลิเวอร์พูลเป็นประเภทที่พลาดไม่ได้เลย พลาดครั้งเดียวก็อาจหมายถึงการเสียประตู
อาร์เตตา เองก็ย่อมรู้เรื่องดี นักเตะอาร์เซนอลเดินเกมกันแบบไม่ประมาทสุดๆ
ส่งบอลไปมาอย่างรัดกุม 45 นาทีแรก ถือว่าสู้กับลิเวอร์พูลได้พอฟัดพอเหวี่ยง
ปาร์เตย์ กำลังเข้าฟอร์ม โอเดการ์ด เข้าฟอร์ม ซากา เข้าฟอร์ม หรือจะพูดว่าทุกคนของอาร์เซนอลกำลังเข้าฟอร์มก็ไม่ผิด
แต่ความแตกต่างในเกมนี้คือ “รายละเอียด”
อาร์เซนอล มีโอกาสจะแจ้งน่านำก่อนด้วยซ้ำจากจังหวะที่ติอาโกคืนบอลพลาดจนโดนฉก แต่น่าเสียดายที่อาร์เซนอลฉซยโอกาสนั้นไว้ไม่ได้
ผมดูภาพรีเพลย์ซ้ำไปซ้ำมา คิดว่าบางทีเราเองอาจจะพยายามเน้นเกินไป
เพราะลากาเซตต์น่าจะยิงตั้งแต่ล็อคหลบอลิสซงด้วยซ้ำ หรือโอเดการ์ดก็น่าจะยิงทันที ไม่ใช่แตะบอลก่อน
เกมระดับสูงแบบนี้ คิดช้าเพียงเสี้ยววินาที มันก็หมายถึงโอกาสยิงประตูลดลงไปมาก
ต่างจากลิเวอร์พูลฉวยโอกาสขึ้นนำก่อนจากการแทงทะลุช่องของติอาโก มาถึงโชตา ไม่ต้องตกแต่งนานซัดตูมเดียวหาย แม้ว่าบางคนอาจโทษแรมเดลที่น่าจะปัดได้ แต่เราก็ต้องยอมรับว่าพวกเขาเด็ดขาดมากกว่า เช่นเดียวกับประตูที่สองของฟีร์มิโน
เป็นอันว่า อาร์เซนอล 0 แต้มคาบ้านตัวเอง แต่ก็อีกครั้งที่ผมว่านักเตะและอาร์เตตาได้ประสบการณ์อีกเยอะ
รายละเอียดเล็กน้อยจะนำไปสู่ชัยชนะ และที่สำคัญเกมรุกจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมองหากองหน้าที่จบสกอร์คมกริบ
ตำแหน่งอื่นที่อาจต้องเสริมอาจเป็นกองกลางที่เวลานี้จะฝากความหวังกับปาร์เตย์ทุกนัดก็คงเป็นไปไม่ได้
รวมๆ แล้วผมเชื่อว่าทรงบอลของอาร์เตตายังเต็มไปด้วยความหวัง เต็มไปด้วยพลัง และมีอนาคตอย่างยิ่ง
ถ้าเสริมถูกจุดอีกสักพัก ขอเวลาอีก 2-3 ปี อาร์เซนอลกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งก็เป็นไปได้