การประชุม คอป29 ที่ต่อเนื่องนาน 2 สัปดาห์ เปิดฉากเพียงไม่กี่วันหลังนายโดนัลด์ ทรัมป์ ได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาดในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ เมื่อวันที่ 5 พ.ย. ที่ผ่านมา ซึ่งเขาเป็นผู้ตั้งข้อสงสัยต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ และความช่วยเหลือจากต่างประเทศ
แม้สหราชอาณาจักรเป็นข้อยกเว้น เนื่องจากรัฐบาลแรงงานชุดใหม่นำประเด็นสภาพอากาศกลับมาอยู่ในวาระอีกครั้ง แต่ชาติตะวันตกส่วนใหญ่ ซึ่งกังวลเกี่ยวกับภาวะเงินเฟ้อ และผลกระทบด้านงบประมาณจากการรุกรานยูเครนของรัสเซีย ลดความกระตือรือร้นต่อมาตรการสภาพอากาศที่เข้มงวด
ในการประชุม คอป29 เยอรมนีและสหภาพยุโรป (อียู) ยังคงรักษาบทบาทของพวกเขาในการสนับสนุนนโยบายสภาพอากาศ รวมถึงแนวทางปฏิบัติที่ชัดเจน เกี่ยวกับจำนวนเงินที่กลุ่มประเทศร่ำรวยที่ก่อมลพิษ ควรมอบให้กับกลุ่มประเทศยากจน
ด้านนายวอปเก เฮิกสตรา ผู้แทนด้านนโยบายสภาพอากาศของอียู ให้คำมั่นว่ายุโรปจะเป็นผู้นำความพยายามครั้งนี้ และยกย่องคอป29 ว่าเป็น “จุดเริ่มต้นของยุคใหม่สำหรับการเงินเพื่อสภาพอากาศ”
ขณะที่ นายอวินาช เปอร์ซอด ที่ปรึกษาพิเศษด้านการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศของประธานธนาคารพัฒนาอเมริกา (ไอดีบี) เรียกข้อตกลงสุดท้ายในคอป29 ว่าเป็น เขตแดนระหว่างสิ่งที่สามารถบรรลุผลทางการเมืองได้ในปัจจุบัน ในกลุ่มประเทศพัฒนาแล้ว กับสิ่งที่จะสร้างความแตกต่างในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนา
อย่างไรก็ตาม บรรดานักเคลื่อนไหวกล่าวว่า เงินทุนสภาพอากาศคือ “หน้าที่” ไม่ใช่ทางเลือก สำหรับประเทศร่ำรวยที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกมานานหลายปี และมีส่วนรับผิดชอบมากที่สุด ในวิกฤติซึ่งส่งผลกระทบหนักที่สุดต่อกลุ่มประเทศยากจน
อนึ่ง คำมั่นสัญญาของกลุ่มประเทศร่ำรวย ที่จะจ่ายเงินอย่างน้อย 300,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐต่อปี ภายในปี 2578 เพิ่มขึ้นจากจำนวนเงิน 100,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐต่อปี (ราว 3.4 ล้านล้านบาท) ภายใต้คำมั่นสัญญาที่มีอยู่ ซึ่งกำลังจะหมดอายุ แต่ถึงอย่างนั้น ทุกฝ่ายก็ยอมรับว่าจำนวนเงินข้างต้นไม่เพียงพอ
นางมาเรียนา เปาลี หัวหน้าฝ่ายรณรงค์ระดับโลกจากกลุ่มพัฒนา “คริสเตียน เอด” ในกรุงลอนดอน กล่าวว่า ข้อตกลงในการประชุม คอป29 แทบจะเป็นคำสัญญาที่ว่างเปล่า อีกทั้งเป้าหมายยังเป็น “การบัญชีเชิงสร้างสรรค์” โดยให้เหตุผลว่า มันไม่มีความชัดเจนมากพอว่าเงินจะมาจากกองทุนสาธารณะเท่าไหร่ และมันจะอยู่ในรูปแบบเงินช่วยเหลือ แทนเงินกู้หรือไม่
ทั้งนี้ทั้งนั้น นางเมลานี โรบินสัน ผู้อำนวยการโครงการสภาพอากาศโลก จากสถาบันทรัพยากรโลก (ดับเบิลยูอาร์ไอ) กล่าวว่า มันมีเหตุผลที่ดีหลายประการ ในการพึ่งพาธนาคารเพื่อการพัฒนาระดับพหุภาคี รวมถึงเงินทุนที่สามารถใช้ประโยชน์ได้ และเครื่องมือในการดำเนินนโยบายสีเขียว ซึ่งเธอเห็นด้วยว่า เงิน 300,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐนั้นไม่เพียงพอ แต่มันเป็น “เงินดาวน์” สำหรับสิ่งที่พวกเราต้องการ.
เลนซ์ซูม
เครดิตภาพ : GETTY IMAGES
